Jacek Komuda jest zawodowym pisarzem i historykiem. Specjalizuje się w dziejach Rzeczypospolitej szlacheckiej. Autor siedemnastu książek: dziewięciu powieści historycznych, marynistycznych i siedmiu zbiorów opowiadań. Otrzymał też stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przyznawane w ramach pierwszego etapu konkursu na scenariusz filmu historycznego.
Wierny prawdzie, nie stroni od brutalnych, mocnych kart historii. Inaczej niż Sienkiewicz woli pisać ku przestrodze niż ku pokrzepieniu serc. Najważniejszym celem, jaki stawia sobie autor, jest przybliżenie i spopularyzowanie wśród czytelników historii Rzeczypospolitej szlacheckiej. Jako jeden z nielicznych ludzi pióra uczestniczy w rekonstrukcjach historycznych jako XVII-wieczny
polski husarz, pancerny i Lisowczyk, poznając w ten sposób realia dawnego pola walki. Na własnym koniu przejechał pół Polski, spory kawałek Ukrainy i jeszcze większy Karpat Wschodnich.
Tylko zjednoczeni zwyciężą. Podzielonych rozdziobią kruki, a popędliwych rozszarpią psy sułtana. Turecka nawała przetacza się przez Europę. Zajęty Widyń, Bałkany, sułtańskie wojska stoją na granicy Węgier. Świat chrześcijański oczekuje, by miecz, który niegdyś poraził Krzyżaków, teraz walczył w obronie wiary.
Na wezwanie Zygmunta Luksemburczyka odpowiada wielu – jedni z żądzy łupów, inni zwabieni widmem wojennej chwały, jeszcze inni dla pokuty. Pod sztandarem Zawiszy Czarnego miejsce znajdzie każdy, kto serce ma mężne, a ramię silne. Nieuchronnie jednak jakaś dłoń zbliża się do sztyletu i ma tylko jeden cel: dokonać zemsty.
Książka napisana wybitnie realistycznie, szczegóły są w pełni oddane i skrupulatnie przedstawione. Poznając dalsze losy bohaterów, możemy się poczuć jakbyśmy byli ich częścią, namacalny jest ten historyczny świat, odnosi się wrażenie, że czuć zapach średniowiecza. Można mieć złudzenie, że autor dosłownie spisał słowa ludzi, z którymi żył, i że wcale nie odbiega od tamtych czasów o kilkaset lat. Buduje napięcie, podsyca ciekawość i tworzy nam obraz średniowiecznych dni. Warto zgłębiać powieści historyczne, ponieważ są innym sposobem na poznawanie życia naszych przodków.
polski husarz, pancerny i Lisowczyk, poznając w ten sposób realia dawnego pola walki. Na własnym koniu przejechał pół Polski, spory kawałek Ukrainy i jeszcze większy Karpat Wschodnich.
Tylko zjednoczeni zwyciężą. Podzielonych rozdziobią kruki, a popędliwych rozszarpią psy sułtana. Turecka nawała przetacza się przez Europę. Zajęty Widyń, Bałkany, sułtańskie wojska stoją na granicy Węgier. Świat chrześcijański oczekuje, by miecz, który niegdyś poraził Krzyżaków, teraz walczył w obronie wiary.
Na wezwanie Zygmunta Luksemburczyka odpowiada wielu – jedni z żądzy łupów, inni zwabieni widmem wojennej chwały, jeszcze inni dla pokuty. Pod sztandarem Zawiszy Czarnego miejsce znajdzie każdy, kto serce ma mężne, a ramię silne. Nieuchronnie jednak jakaś dłoń zbliża się do sztyletu i ma tylko jeden cel: dokonać zemsty.
Książka napisana wybitnie realistycznie, szczegóły są w pełni oddane i skrupulatnie przedstawione. Poznając dalsze losy bohaterów, możemy się poczuć jakbyśmy byli ich częścią, namacalny jest ten historyczny świat, odnosi się wrażenie, że czuć zapach średniowiecza. Można mieć złudzenie, że autor dosłownie spisał słowa ludzi, z którymi żył, i że wcale nie odbiega od tamtych czasów o kilkaset lat. Buduje napięcie, podsyca ciekawość i tworzy nam obraz średniowiecznych dni. Warto zgłębiać powieści historyczne, ponieważ są innym sposobem na poznawanie życia naszych przodków.
Serdecznie polecam tę książkę miłośnikom historii i wszelkich nauk humanistycznych, ponieważ jest to fantastyczny rodzaj rozrywki. Aczkolwiek nawet osoby raczej stroniące od tego typu zainteresowań najprawdopodobniej dobrze by się bawiły przy czytaniu tej lektury.
A.L.
Książka wydana przez
Komentarze
Prześlij komentarz