W kolejnych latach nie powtórzył już wcześniejszych sukcesów. „Mówiono o nim, że jest katem, bo dręczył swoich siatkarzy. Bzdura. Kat nie ma prawa popełniać błędu - i właśnie tego mój ojciec oczekiwał od siebie i od innych. Dlatego został Katem”- słowa Grzegorza Wagnera na pseudonim jaki nadano ojcu po wygranych.
Był to człowiek bezczelny, bezkompromisowy, nie dogadywał się z niektórymi zawodnikami i wyrzucał ich ze składu. Wszystko było podporządkowane reprezentacji i jej przyszłym efektom. Dla nikogo nie było taryf ulgowych. Opowieść obrazuje nam, że były kłótnie, łzy, dużo bolesnych słów, litry wylanego potu, frustracja i strach, ale pojawiały się także radość i uśmiech. Historia pokazuje, że nie można nigdy przestać walczyć, ani popadać w pychę po wygranej, bo rywal może to wykorzystać i uderzyć z jeszcze większą siłą.
Autorzy nie ukrywają wad Wagnera. Przedstawiają jego prawdziwe oblicze jakie zapamiętali oni i ich koledzy przebywając z nim na boisku. Grzegorz Wagner opisuje także to jakim był jego ojciec dla niego. Nie próbuje go wybielać z win ani z wad. Opowiadają także o jego problemach z alkoholem i stracie tego wszystkiego, do czego przez całe życie doszedł. Polecam tą książkę wszystkim, a w szczególności fanom i kibicom siatkówki.
Klaudia, lat 18
Książka wydana przez Wydawnictwo Agora
Komentarze
Prześlij komentarz