Wydarzenia dzieją się w ciągu kilku lipcowych dni, w czasie których w mieście panuje znaczne poruszenie ze względu na zbliżającą się tytułową powódź. Wątek ten przez większość powieści jest symboliczny. Nabiera jednak nowego znaczenia wraz z rozwojem akcji. Wpływa to pozytywnie na wydźwięk książki, ponieważ buduje napięcie, rosnące razem z kolejnymi relacjami z podtopień.
Mimo narracji trzecioosobowej zastosowanej przez autora, możemy łatwo utożsamić się z głównym bohaterem, ponieważ poznajemy tylko działania i emocje Krisa. Wiemy, co przeżywa i do jakich wniosków dochodzi, a to daje nam możliwość wymyślania własnych teorii i doszukiwania się nowych wskazówek.
Fabuła została ujęta w siedem części, każda rozpoczyna się kartką z kalendarza i artykułami z gazet lub portali społecznościowych. Nakreślają one obecną sytuację w Krakowie i dodają pewnej dynamiki. Dzięki nim akcja nie wydaje się nudna czy monotonna, gdyż cały czas otrzymujemy nowe podpowiedzi i informacje.
Według mnie, książka jest godna polecenia. Tekst bardzo spójny i przejrzysty, a samą opowieść czyta się szybko i przyjemnie, również, co najważniejsze, z rosnącym zainteresowaniem i napięciem. Fabuła zawiera wszystko, czego od kryminału wymagamy, oczywiście, z odrobiną „oryginalności” autora. Jednakże, dla prawdziwych miłośników tego gatunku, którzy przebrnęli przez dziesiątki takich powieści, może się ona wydawać stosunkowo łatwa do rozwiązania i nie posiada drobiazgowego i żmudnego dochodzenia. Wciąż pozostaje jednak ciekawą lekturą.
Komentarze
Prześlij komentarz