„Kobiece drogi” książka, która wywołała we mnie tornado emocji. Każda historia sprawiała, że serce mi się ściskało i powodowało lawinę łez. Tomasz Kubicki przedstawił w tej książce historie polskich bohaterek II wojny światowej. Jest to piękne źródło wiedzy dla młodych ludzi, którzy żyją w wolnym państwie.
Kobieta często utożsamiana jest z tą słabą płcią. Z osobą zajmującą się domem i spokojnym życiem. Nic bardziej mylnego w czasach II wojny światowej kobiety były ojcami, matkami, pracownikami fizycznymi, wszystkim na raz. To one pracowały ciężko każdego dnia, by móc żyć, to one musiały być głową rodziny i utrzymywać dzieci przy życiu.
Historia każdej z kobiet czy też ich rodzin sprawia, że człowiek czyta każde słowo z niedowierzaniem. Siła miłości kobiety do dzieci, męża do ukochanej czy też ojca do swoich maluchów. Maria, Władzia i Zofia są to kobiety, które na dłużej wyryły swoje historie w moim sercu. Gotowość poświęcenia życia dla swoich dzieci, ryzykowanie życia dla jedzenia, ciężka praca przeplatająca się z wiecznym bólem wypalającym serce związany z tęsknotą do męża. Często miłość i tęsknota utrzymywały ich przy życiu, to one nadawały sens ciężkim pracom i częstym głodzie. W tej książce znajdziemy wiele historii, które zmienią nasze spostrzeżenie na otaczający nasz świat. Jest to bardzo dobre źródło historyczne, które przekazuje historię na podstawie kobiet, które w tamtych chwilach przeżywały piekło.
Ta książka jest idealna dla ludzi w każdym wieku. Polecam ją matką, by ujrzały, z czym wiązało się kiedyś macierzyństwo, co oznaczało małżeństwo i do czego zdolna jest matka, by utrzymać przy życiu przede wszystkim swoje pociechy a dopiero później samą siebie. Młodzi powinni ją przeczytać, ponieważ powinni znać historię i pamiętać co się działo i do czego nie powinniśmy dopuścić.
Ducky, lat 19
Książka wydana przez Wydawnictwo
Komentarze
Prześlij komentarz